นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[Stray Kids] #HyunChang ฮยองจะน่ารักเกินไปแล้วนะ
เรื่องเล็ก ๆ ระหว่างวันที่ทำให้ผมยิ่งหลงชางบินฮยองมากขึ้นกว่าเดิม
ผู้เข้าชมรวม
1,274
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
1.27K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 16 ต.ค. 61 / 22:08 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีค่า เราแต่งเรื่องครั้งแรก ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
ภาษาอาจจะแปลก ๆ ไปหน่อยก็ขออภัยด้วยน้า อิอิ
เรื่องนี้เป็นฟิคสั้นแบบอิงวงซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากการที่เรารื้ออัลบั้มรูปในโทรศัพท์
แล้วเจอรูปที่เซฟมาจากทวิตเตอร์นั่นเอง
ตอนเห็นรูปคือแบบหัวใจชิปเปอร์ #ฮยอนชาง
แล่นมาก
อยากให้ทุกคนเสพรูปประกอบการอ่านไปด้วยเพื่อให้นึกออก
เดี๋ยวเราจะแปะรูปเอาไว้ให้เชยชมน้า
ขอบคุณเจ้าของภาพนะคะ
ปล. เรื่องทั้งหมดเป็นเพียงแค่เรื่องที่เกิดจากการมโนไปเองของเราล้วน
ๆ
ขอให้ผู้อ่านทุกคนสนุกไปกับมันนะคะ J
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
วันนี้็เป็นอีวันที่าราานแน่นั้แ่เ้า
อนนี้พวเราทั้เ้านำลัเินฝ่าฝูแฟนลับเ้าึเพื่ออัเทปรายารเพล
“อทา้วยรับ!!!” เสียเมเนเอร์ะโนบอให้แฟนลับแหวทาให้พวเราัสลับับเสียบอี้าร์นอื่น
ๆ ระหว่าที่วาสายามอไปรอบ ๆ ผม็เห็นแฟนลับบานโนันนล้ม ไม่็โนแฟนลับ้วยันันนล้ม รู้สึแย่ะมั
ผมอยาะเ้าไป่วยนะแ่ว่าทำไม่ไ้ อย่าเบียันเลยนะรับ ผมไม่อยาเห็นใรเ็บัว
“ฮยอนิน รีบามมาเร็ว”
เพราะมัวแ่สนใเรื่อแฟนลับผมเลยไม่รู้ัว้วย้ำว่าเผลอลวามเร็วในารเินั้แ่เมื่อไหร่
ทำให้อนนี้ผมเินทิ้ระยะห่าาน้านหน้าึ่็ือาบินฮยอะเยอะเลย
“รับ ๆ”
เสียเรียอาบินฮยอทำให้ผมรู้สึัวถึระยะห่าแล้วรีบสับาเินามไปอย่าเร็วเพื่อให้ทันนอื่น
ๆ รวมทั้ไม่ทำให้เมมเบอร์ที่เินามอยู่้านหลัผม้าไป้วย
“อย่าใลอยสิ เินามหลัั้นอย่าให้ห่าล่ะ” าบินฮยอุเบา ๆ
ปิฮยอูเป็นนล ๆ เล่น ๆ แ่เวลาริั็ือริั
ยิ่เวลาที่ึ้นแสบนเวทีน่ะฮยอูเท่มา ๆ เป็นนที่ผมอบและนับถือมา ๆ
นหนึ่เลยล่ะ อนที่ผมท้อเพราะฝึแร็ปเท่าไหร่็ยัไม่ีึ้นัที ็ไ้าบินฮยอมา่วยนทำให้ผมมั่นใและทำไ้ีึ้นมา
ฮยอไม่เยว่าผมเลยถึแม้ว่าผมะรู้ีว่าที่ผมทำไปมันผิพลา ฮยอะบอว่า
‘นายทำไ้ีนะเนี่ย’ ‘ั้นว่ารนี้นายทำไ้โอเแล้ว แ่นายลอทำแบบนีู้มั้ย’
ฮยอะ่อย ๆ บอว่าทำยัไแ่ะไม่บอว่าผมทำผิหรือทำไม่ี ผมื่นมาบินฮยอมาลอั้แ่เป็นเ็ฝึหันมันลายเป็นวามอบไปั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้
ผมน่ะอบทุอย่านั่นแหละอแ่เป็นาบินฮยอ็พอ
เหมือนับอนนี้
แ่ผมไ้เินามหลัาบินฮยอผม็ีใแล้ว
อา…
นี่ผมเป็นหนันานี้เลยหรอเนี่ย
ผมเป็นพวพูไม่เ่
แ่ผม็แสออให้าบินฮยอเห็น่อน้าบ่อยนะว่าผมรู้สึยัไ
นระทั่วัน่อนผมรวบรวมวามล้าพูับาบินฮยอ
ผลเป็นยัไน่ะหรอ
ผล็ือไม่…
ไม่มีำอบลับมา
มีแ่สายาลอแลและำพูว่า ‘ไอเ็บ้า’
แล้วาบินฮยอ็เินหนีไปพร้อมับใบหน้าแ ๆ
ึ่ผมถือว่ามันือำอบที่ัเนำอบหนึ่เลยล่ะ
“หยุ!! นายใลอยอีแล้วนะ เือบเินนั้นแล้วมั้ยล่ะ” าบินฮยอหันมาว่าผมเพราะผมเือบะเินนฮยอแล้ว
ผมใลอยอีริ ๆ นั่นแหละ ทำให้ไม่รู้ว่าอนนี้แถว้าหน้าหยุเินเพื่อรอบอี้าร์เลียร์ทาอยู่
“ปานายมีอะไริอยู่ไม่รู้น่ะ”
าบินฮยอว่าพร้อมี้ไปที่มุมปาัวเอเพื่อบอให้ผมรู้ว่ามันิอยู่รส่วนไหนอปาผม
“ออยัรับ”
ผมเ็ปาัวเอแล้วถามฮยอว่าสิ่ที่ิอยู่ที่ปาผมหลุออไปรึยั
“ยั”
าบินฮยอว่าพร้อมเอื้อมมืออัวเอมาหยิบเศษที่ิอยู่ที่ปาอผมออ
ผมอาศัยัหวะที่าบินฮยอเอื้อมมือมามอหน้าฮยอแบบไม่ละสายา
ถึะแ่แป๊ปเียวแ่ผมอยามอหน้าฮยออ่ะ ทำไไ้
โอ๊ะ
ฮยอแอบะัไปแป๊ปนึล่ะ ูเหมือนะรู้ัวแล้วว่าผมั้ใมอหน้าฮยออยู่
“อะไรเล่า”
พูบฮยอ็เปลี่ยนาหยิบเศษอะไรสัอย่าออาปาผมเป็นบีบปาผมทีนึ่อนะหันลับไป
ผมเห็นนะว่าฮยอแอบหน้าแน่ะ ให้ายสิ ผมยิ่อบเ้าไปให่เลย
ฮยออย่าน่ารันานี้ไ้มั้ยเนี่ย ทำแบบนี้ผมยิ่ทนไม่ไหวนะ
ผมิในใพลาเอานิ้วแะริมฝีปาอัวเอ
ผมว่าอนนี้ใบหน้าอผมเ็มไป้วยรอยยิ้มแล้วล่ะ
“เินแล้ว
รีบามมาเร็ว” เมื่อแถวเริ่มยับ าบินฮยอ็รีบเรียผมให้เินามทันที
ลัวว่าผมะใลอยอีล่ะสิ แ่รอบนี้ฮยอไม่ไ้หันหน้ามาบอผมเหมือน่อนหน้านี้
ให้ทายนะ ผมว่าาบินฮยอ้อำลัเินอยู่แน่ ๆ ถึไม่ล้าหันมา
ผมเลยเอียอไป้า ๆ เพื่อะไ้เห็นหน้าาบินฮยอแม้ะเห็นแ่มุม้า็าม
“ั้ใเินสิ!” าบินฮยอเหลือบเห็นว่าผมทำอะไรอยู่ึหันมาุผม่อนะหันลับไปทันที
อา... หน้าฮยอยัแอยู่เลย น่ารันานี้ผมะทนไหวไ้ยัไันเนี่ย
..
..
..
..
..
หลัอัรายารเสร็
ามาราเิมที่ริแล้วพวผมยัมีานถ่ายแบบ่อนถึสามทุ่ม
แ่ปราว่าานถูเลื่อนออไปะทันหันเพราะสถานที่ที่ะใ้ถ่ายแบบเิมีปัหา
ทำให้วันนี้พวผมไ้หยุพัหนึ่วัน
“มีแ่นี้ใ่มั้ย”
านฮยอถามเพื่อให้แน่ใว่ารายารอที่ผมฝาื้อรบหรือยั
เพราะวันนี้ไ้พัหนึ่วันทำให้พวเราทุนลับมานั่เล่นนอนเล่นอยู่ที่หอพั
เว้นแ่อูินฮยอ ึมิน และไอเอ็น ็ือโวอลไลน์นั่นแหละที่อไปฝึ้อมร้อเพลเพิ่ม
ส่วนนที่เหลือ็อยู่ที่หอ แ่เพราะฟิลิส์บ่นว่าหิวมาเลยวนนอื่น ๆ ออไปร้านสะวื้อใล้
ๆ นี้ แ่ผมมีานอโรเรียน้อสะสานิหน่อยเลยไม่ไ้ออไป้วย
แ่ฝาานฮยอื้ออมาให้แทน
ส่วนาบินฮยอบอว่ายัมีอที่ัวเอื้อไว้ราว่อนเหลืออยู่เลยอไม่ออไป้วย
ทำให้นที่ออไปร้านสะวื้อมีานฮยอ ลีโนวฮยอ ฮัน แล้ว็ฟิลิส์
ส่วนผมับาบินฮยออยู่เฝ้าหอันสอน
“ไปันเลย!” ฟิลิส์ว่าพร้อมเินออไปาห้ออย่ารวเร็ว
ู็รู้ว่าอยาื้ออินเ็มที่แล้ว ฟิลิส์เป็นนินเ่มาถึมาที่สุ
าเฟ่ใ้ึใหม่อบริษัทฟิลิส์็ลไปื้อบ่อยนผมิว่าเ้าวรมีส่วนลพิเศษให้ฟิลิส์บ้าแล้วล่ะ
รายไ้อร้านผมว่าัหนึ่ในสี่้อเป็นเินอฟิลิ์แน่ ๆ
“เห้
รอัน้วยสิ!” ฮันหันไปพูับฟิลิส์พร้อมลานที่เหลือออไปพร้อม ๆ ัน
หลัาที่ทุนออไปร้านสะวื้อันหม
ผมึเินลับเ้าไปในห้อนอนเพื่อะทำานที่ทำ้าอยู่ให้เสร็ แ่พอเปิประูเ้าไปลับเห็นาบินฮยออยู่ในห้อ
“ั้นลืมอไว้ในห้อนี้น่ะ”
าบินฮยอว่า่อนะทำท่าเินออไปาห้อ ระหว่านั้นเมื่อผมไ้อยู่ับาบินฮยอแ่สอน็พาลให้นึถึเรื่อเมื่อเ้าึ้นมา
เพราะผมยืนอยู่ใล้ประูทำให้าบินฮยอ้อเินผ่านผมเพื่อะออไปนอห้อ
ัหวะนั้นเอผม็นึอยาแล้ฮยอึ้นมา
“ฮยอ”
“ว่า”
เพราะเสียเรียอผมทำให้าบินฮยอหยุเินแล้วหันลับมามอหน้าผมพร้อมทำหน้าสสัยว่าผมเรียทำไม
“รู้มั้ยว่าทำไมเมื่อเ้าผมถึใลอย”
ผมพูพร้อมหมุนัวหันไปหาาบินฮยอ
“ทำไมล่ะ”
“รอบแรผมใลอยเพราะลัวแฟนลับะเ็บัว
แ่ว่ารอบสอน่ะ...”
“รอบสอทำไม”
ผมเว้นประโยไว้่อนที่ะเินเ้าไปใล้ ๆ าบินฮยอ
“เพราะผมิถึเรื่ออฮยอนั่นแหละ”
ว่าบหน้าอาบินฮยอ็ึ้นสีอย่ารวเร็วแล้วฮยอ็้มหน้าหนีผมทันที อา...
น่ารัะมั
“พูบ้าอะไรอนายเนี่ย”
าบินฮยอพูแ้เิน แล้วรีบหันลับไปเพื่อะเินออาห้อ
แ่มือผม็เอื้อมพ้นัวาบินฮยอไปปิประูห้อทันที
ลายเป็นว่าอนนี้เหมือนาบินฮยอะถูผมััเอาไว้ลาย ๆ เพราะแนอผมยัเอื้อมแะประูอยู่และฮยอ็อยู่ในวแนอผม
“นายะทำอะไรเนี่...”
เมื่อรู้ว่าหนีไม่ไ้ าบินฮยอเลยหันลับมาเผิหน้าับผม
แ่ฮยอลืมไปว่าผมเอื้อมแนแะประู้าไว้อยู่
ทำให้อนนี้หน้าอผมับาบินฮยออยู่ใล้ันมานิที่มูอเราสอนอยู่ห่าันเพียไม่ี่เนเท่านั้นเอ
เิเธแอร์ึ้นั่วะเพราะผมไม่ิว่าู่
ๆ หน้าอาบินฮยอะเ้ามาใล้หน้าอผมนานี้ าบินฮยอเอ็ิไม่่าัน
เราสอน้อหน้าันสัพัหนึ่นระทั่
“ฮยอ”
เป็นผมเอที่เอ่ยึ้นมาทำลายวามเียบระหว่าผมับาบินฮยอ
“อะ..
อะไร” าบินฮยอเอ่ยถาม แ่ลับหลบสายาไปทาอื่น
“มอหน้าผม่อน”
ผมเอ่ย้วยน้ำเสียแมบัับนิหน่อย ถ้าเป็นปิที่พวเราเล่น ๆ ันมันไม่มีอะไร
แ่รั้นี้ผมลับเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียที่ริั
มันทำให้าบินฮยอไม่ล้าที่ะทำอะไรแล้วำใเบนสายาลับมามอผมอีรั้
“เมื่อเ้าอนที่ฮยอหยิบเศษที่ิอยู่ที่ปาผมออ...”
“แล้ว็อนที่ฮยอเินเพราะผมมอ...”
“มันน่ารัมาเลยรู้มั้ย”
“!!!” ทันทีที่ผมพูบ หน้าอาบินฮยอ็แึ้นว่าเิมเสียอี
ฮยอะรู้ัวมั้ยนะว่าัวเอหน้าแมาแ่ไหน
“แล้วยัอนนี้อี
ฮยอหน้าแมาเลยนะรู้ัวมั้ย”
ผม้มหน้าลไปใล้ว่าเิมทำให้าบินฮยอหลบาผมอีรั้
“ถ้าฮยอยัน่ารัแบบนี้อี
ผมะทนไม่ไหวเอานะ” ผมว่าพลาเอียหน้าให้อยู่ในระับสายาที่าบินฮยอมออยู่ แล้วยแนอี้าที่ว่าอยู่ึ้นมา
ลายเป็นว่าอนนี้าบินฮยอถูแนทั้สอ้าอผมัไว้ไม่ให้ไปไหนไ้
“ั้นะไปรู้ไ้ไเล่า
นายน่ะออไปเลย” าบินฮยอพยายามันผมออแ่็ไร้ผล ที่ริเห็นาบินฮยอัวเล็
ๆ แบบนี้แ่ว่าแร็ไม่ไ้น้อยามหรอนะ แถมล้ามยัให่อี่าหา
แ่เพราะว่าผมัวให่ว่าและผม็เป็นถึนัีฬานะ แรแบบึ่เล่นึ่ริแบบนี้น่ะทำอะไรผมไม่ไ้อยู่แล้ว
ยิ่เห็นาบินฮยอพยายามัืนทั้ใบหน้าที่แ่ำนานี้ผมยิ่หลเ้าไปให่
“ฮยอ...”
ผมเอ่ยึ้นเบา ๆ
แ่็เรียวามสนใอาบินฮยอนทำให้ฮยอหยุมือที่พยายามันผมออไ้
แล้วเยหน้าึ้นมาสบาผม
“ผมทนไม่ไหวแล้วนะ”
“อ..
อื้อ” พูบผม็เ้ารอบรอริมฝีปาอนรหน้าทันที
ละมืออี้าับเ้าที่ท้ายทอยอาบินฮยอเพื่อปรับอศาใบหน้าอฮยอให้เยึ้น
เรียวลิ้นร้อนอผมวานเ้าไปหาวามหอมหวานอนรหน้าอย่าไม่หยุยั้
มืออาบินฮยอที่อนแรพยายามะันผมออไปอนนี้ลับว้าเ้าที่เสื้ออผมพร้อมเริ่มล้อยไปามสัมผัสที่ผมมอบให้
เรียวลิ้นนุ่มอาบินฮยอเริ่มอบโ้ับลิ้นอผม
“ฮา..”
ผมละริมฝีปาออมาให้าบินฮยอไ้อบโยอาาศหายใ แ่็แ่เพียั่วรู่เท่านั้นผม็ับเ้าที่ริมฝีปาบนอาบินฮยออย่าไม่ทันั้ัว
รอบนี้ฮยอไม่่อ้านอะไรแถมยัยื่นแนออมาล้ออผมไว้อี่าหา
ผมึเลื่อนมือทั้สอ้าลมาโอบเอวบาไว้แล้วระับัวอาบินฮยอให้เ้ามาใล้ว่าเิม
“อึ
ื้อ...” ผมละริมฝีปาออมาแล้วไลู่บไปที่ใบหู บัเบา ๆ นาบินฮยอส่เสียประท้วออมา
แ่ผมไม่หยุเพียเท่านี้หรอนะ านั้นผม็ไลู่บลมาเรื่อย ๆ นระทั่ถึ้นอาว
ผมรู้ว่าทำรอยไว้ไม่ไ้ แ่็แอบัเบา ๆ เพื่อแล้าบินฮยอ
มือุน้าหนึ่เริ่มไล้เ้าไปในเสื้อแ่็ถูนรหน้าว้าเอาไว้
“ไม่ไ้
เี๋ยวนอื่นลับมาะทำยัไ พรุ่นี้็มีานอี” าบินฮยอปราม
“ผมรู้น่า
แ่อยาแล้เย ๆ ” ว่าบผม็ล้วมือเ้าไปลึว่าเิม
ไล่เรียวนิ้วไปามผิวหน้าท้ออาบินฮยอนอีฝ่ายเผลอหลุเสียออมา แ่สีหน้าฮยออนนี้มันสุะทนริ
ๆ นะ
“ถ้าฮยอยัไม่หยุทำหน้าอย่านี้
ผมะไม่บแ่นี้หรอนะ” าบินฮยอมอ้อนผมอย่าแรนทำให้ผมหัวเราะออมา
“แล้น่า
แ่ถ้าอยาให้ทำริ ๆ ็ไม่ว่านะ”
เพียะ
ผมโนาบินฮยอีเ้าให้ที่้นแน
ให้ายสิ าบินฮยอเวลาโนแล้น่ารัะาย ผม็อใแล้ไม่ไหวสิ
“ปล่อยไ้แล้ว
นอื่น ๆ น่าะใล้ลับมาันแล้ว” าบินฮยอว่าพร้อมพยายามแะมืออผมออาเอว
“ออีนินะ”
ว่าบผม็้มลับเ้าที่ริมฝีปาอนรหน้าทันที
ไม่ปล่อยโอาสให้าบินฮยอไ้โวยวายใ ๆ ทั้สิ้น
ิ๊
่อ
เราสอนผละออาันทันทีที่ไ้ยินเสียริ่
“ลับมาันแล้ว
เี๋ยวั้นไปเปิประูเอ” าบินฮยอว่าและรีบร้อนเปิประูห้อออไป
“เี๋ยวฮยอ”
“อะไรอี..”
ุ๊บ
ผมูบาบินฮยออีรั้
แ่รั้นี้ไม่ไู้ื่มอะไร เป็นเพียแู่บที่ริมฝีปาเท่านั้น
“รั้หน้าผมอมาว่านี้นะ”
“ไอ้เ้าเ็นี่!!” าบินฮยอหน้าแอีรั้และรีบวิ่ออไปเปิประูให้นอื่น ๆ ทันที
ที่ริผมแอบเสียายนะ
อยาไปไลว่านี้อี
แ่ไม่เป็นไร
ผมยัมีโอาสอีเยอะ
เพราะะนั้น
..
..
าบินฮยอ
..
..
เรียมใไว้ไ้เลย
---------------------------------------------
ผลงานอื่นๆ ของ LiZ.7 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ LiZ.7
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น